فریاد زیر خاک
زخم جنایات رژیم سفاک آخوندی بر رخ جامعه چنان عمیق است که شاید بعد از سرنگونی اش یک دهه لازم باشد تا رد زخمی که بر صورت ایران کشیده شده است، ترمیم و بهبود یابد . سران رژیم با ایجاد رعب و وحشت برای مردم و با طفره رفتن از زیر بار مسئولیت مرگ ( شهید) بهنود شجاعی قصد دارند: 1- سنتی را ترویج کنند که مردم عادی را هم شریک جنایات خودشان کنند، با اینکه میدانند که هیچ عذری برای جنایاتشان پذیرفته نیست اما با این عمل تصور و خیال میکنند که می توانند کمی بار توبیخ های سازمانها و مجامع حقوق بشری را از روی دوش خودشان بردارند. 2- مردم بجای سرزنش کردن رژیم دیکتاتوری ، از آنجائیکه تصورشان برای انجام همان عمل ، یعنی با دست خود طناب دار را بر گردن نوجوانی انداختن، غیر قابل فهم است، ابتدا به ساکن بطور خودکار با واکنش انساندوستانه ، گذشت و بخشش ، اجرای اعدام توسط پدر و مادر مقتول را زشت و قبیح می دانند و نهایتا بجای اینکه فحش و ناسزایش را نثار باعث و بانی اش رژیم ماورای قرون وسطی ای بنمایند، پدر و مادر مقتول را به باد لعنت و نفرین میگیرند. 3- رژیم قصد دارد به تمام ارگانها و نهادهای حقوق بشری سیاست کشتار مردم به دست مردم را بدین صورت توجیه کند که قوانین ماورای قرون وسطی ای" قصاص " در ایران توسط مردم عادی نهادینه شده است.
وآنها یعنی نهادها و سازمانها حقوق بشری باید اجرای " قصاص" در چهار چوب قوانین اساسی ایران را بپذیرند.
بنابراین همه باید دست در دست هم ، با هر عقیده و مرام ، متحد شویم تا این رژیم پلید و نکبت را از صفحه روزگار محو کنیم . در خاتمه این مطلب بیائیم همه با هم برای " شهید" بهنود شجاعی طلب آمرزش کنیم. روحش شاد.....
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر